mənsəb

1.

is. <ər.> Yüksək vəzifə, böyük məqam; ümumiyyətlə, vəzifə. Kasıbın toyuna seçilmiş, imtiyazlı, mənsəb, sərvət sahibləri çağırılmazdı. H. S.. <Səməd> mənsəb nərdivanı ilə yuxarı dırmaşmaqda davam etdi. B. T..

2.

is. <ər.> coğr. Çayın dənizə, gölə və ya başqa çaya töküldüyü yer; ağız, qovşaq (mənbə əksi). Çayın mənsəbi.